Менга бу гап ёмон таъсир қилди, чунки олти-етти йилдан бери уларга синф раҳбари эдим, жуда аниқ билар эдимки, уларнинг барчаси покиза йигит-қизлар эди. Бунга юз фоиз ишонардим. Яна бунинг устига, ўқувчиларимга қандай қилиб бу гапни етказаман, роса бошим қотди. Шунинг учун директор билан бундай қилмаслик керак, деб тортишиб қолдим. У ҳам ўз сўзида туриб олиб, «Бу менинг эмас, РайОНОнинг (Туман Халқ таълими бўлими) буйруғи, бўйсунмасдан иложингиз йўқ!» деди. Ноилож, «ўқувчилар энди ёш бола эмас, ҳар ҳолда битирувчи синф-ку, тушунишар» деб, улар ўқиётган хонага қараб йўналдим. «Уят -ўлимдан қаттиқ!». Бундай гапларни айтиш нақадар қийин бўлса ҳам, озроқ журъатли бўлишга, «сурбетлашиш»га мажбур бўлдим. Ва шундай қилдим ҳам. Ўқувчи бечоралар шунақанги қизариб кетишдики, уларнинг юзига ҳам қарай олмай қолдим. Улар уйларига бориб, ота-оналаридан пул олиб келиш учун тарқалишди ва катта кўчанинг бошида учрашишга келишиб олдик. Ўзим ҳам ўша кунги дарсларимни мажбуран тўхтатиб, йўлга чиқдим.
Ҳамма йиғилди-ю, бир-иккита қиз келмади. Синфдошларидан сабабини сўрасам, ота-онаси уларга бу гаплари учун уришиб, кўчага чиқаришмабди, дейишди. Ҳолат тушунарли эди: Ё улар ўзлари БУНДАЙ гапни айтишдан ор қилишиб, ота-онасига ҳам уялганларидан ҳеч нарса дейишмай, уйда қолиб кетишган, ё ота-онаси «Хе, ўша синф раҳбарингни...» деб сўкиб беришган. Бошқача сабаб бўлиши ҳам мумкин эмас эди. Катта карвон бўлиб, туман марказий поликлиникасига бордик. Қарасам, биздан бошқа бирорта мактабдан на ўқувчи, на ўқитувчи келибди. Врачлар ҳам бундай кўрсатма олмаганларини айтишди. Уялиб, қизариб, бўзариб, орқага қайтдик. Директорга бор гапни айтдим. «Бўпти» деб қўйди. Кейинчалик бошқа мактабдаги ҳамкасбларим билан суҳбатлашсам, бир сафар қайсидир мажлисда шунақа маънода фикрлар айтилган эди, лекин бундай қилишга кўрсатма берилган эмас, дейишди. Директор ҳам аёллигига бориб, шундай бир иш қилиб қўйибди-да, деган тўхтамга келдик. Лекин менинг юзим шувут бўлгани, ўқувчиларимнинг озроқ «бетлари очилгани» қолди. Улардан кўпчилиги ҳозирги кунда бир неча фарзанднинг отаси ёки онаси бўлиб қолишган. Ҳозир ҳам ўша воқеани эслаб юришгандир, балки.
Не ажаб, бизнинг китоб саноатимизда «Лаззатланиш санъати», «Муродбахш лаззатлар», «Аёллар лаззати» каби китоблар кўп минг нусхаларда чиқиб тарқалиб кетди. Ҳатто, уларнинг биттасида мана бу мазмундаги сўзбоши берилган: «Кейинги вақтларда ўзбек эротик адабиётида (дағдаға ва мақсадга қаранг!) бор-йўғи бир неча номдаги китоб босмадан чиқди, шунинг учун биз бундан беш-олти йил олдин чиқарган фалон номдаги китобимизни қайта чиқаришга қарор қилдик, китобнинг номини ҳам янги, соддароқ номга алмаштирдик».
Бутун дунёга Имом Бухорий, Ибн Сино, Амир Темур, Мирзо Улуғбек, Алишер Навоий, Муҳаммад Бобур, Абу Наср ал-Форобий, Жалолиддин Мангуберди, Алихонтўра Соғуний каби сон-саноқсиз алломаю баҳодирларни етиштириб берган заминда яшаётган халқмиз! Бизнинг орамизда жинсий алоқа ва унинг усулу лаззатларини тарғиб қилиш нимага керак бўлиб қолди?!

Умуман, ҳар бир китоб чиқараётган киши ёки нашриёт ўзларининг китоблари кўпдан-кўп нусхаларда нашр қилинишини хоҳлаб ҳаракат қилади. Демак, юқорида номлари келтирилган китобларга ўхшаш китобларни халқ Оммасига чиқариб тарқатаётган ва бундай ишларга рағбат қилаётган-лар фикрича, уларнинг бу каби тарғиботлари оддий меъёр ва талабларга мос келиши мантиқий ҳамда бир вақтнинг ўзида зарарсиз ҳисобланади. Ва яна, уларнинг фикрича, ҳар бир хонадонда бундай китоблар сақланиши маъқул, яъни эр ҳам, хотини ҳам, фарзандлари ҳам, келину куёвларию бошқа меҳмону қариндошлар ҳам бемалол ўқиб, лозим жойларда бир-бирлари билан фикр алмашиб туришлари одатий ҳолга айланиши керак. Бундай бўлгандан кейин, унақа тушунадиганларнинг фикрича, гўё, шаҳвоний ва беҳаё киноларни ҳам бирга ўтириб кўриш ҳеч қандай аиб ҳисобланмайди. Демак, одам боласи ҳам чорва молларию ҳайвонлар-га ўхшаб хоҳлаган жойида хоҳлаган кишиси билан хоҳлаган кўринишда ҳирсини қондириб кетаверишсин экан-да!? Бу бузуқлик-ку!!! Худо сақласин!
Ундайлар ҳар бир инсон учун табиий қилиб берилган шаҳвоний ҳисга мойилликни сабаб қилишиб, шу ва шунга ўхшаш китобларни кўп чиқаришса-ю, бойиб кетишса, хурсанд бўлишади. Хайриятки, бизнинг Ватанимизда яланғоч аёл-эркаклар тасвирланган китобу журналлар (порнография маҳсулотлари)ни чоп этиб тарқатишга рухсат қилинмаган. Улар эса ҳозирча ўзларининг расмсиз шаҳвоний китобларини чиқариш орқали пайт пойлаб туришибди. Балки улар имкон бўлиши билан биринчилардан бўлиб ўшандай суратли китоб, газета, журналлар чиқаришиб, пулнинг тагида қолишни орзу қилиб ўтиришгандир?! Башоратчи эмасмиз-у, уларнинг чиқарган ва чиқараётган китоблари ва унда берилган фикрлари сабабли бу гапларни айтишга журъат қилдик. Ўша китоблардан озроқ бўлса ҳам хабари бор кишилар бу ерда айтилган гапларни тўғри қабул қилишса кераК.
Хорижга чиқиб турадиган бир Ҳожи акамиз гапириб бер-ди: «Бошқа давлатларни қўя туринг, баъзи мусулмон давлатлардаги меҳмонхоналарга кирсангиз ҳам ҳайрон қоласиз, шундоқ душ қабул қилмоқчи бўлсангиз, ҳамма томони ойна, одам бир ўзи бўлса ҳам, чўмилишга уялади. Нима эмиш, жаҳон ва евро стандартлари шуни талаб қилар эмиш?! Телевизорлари-даги каналларни-ку айтмаса ҳам бўлади, шундай фаҳшга, уятсизликка тўла. Ёқангизни ушлайсиз!? Бу кимга керак экан?!»
Бугунги кунга келиб, бу масалалар ҳар бир ор-номуслик кишини ўйлантириб, ўтирғизиб қўяяпти. Кабелли телевидениеда фаҳш, интернетда фаҳш, сунъий йўлдош антенналари орқали бериладиган каналларда ҳам фаҳш. Бу фактлар одамзотднинг борган сайин ҳайвонийлиги ортиб кетаётга-нини билдирмайдими? Четдан савол туғилиши табиий: «Сен бутун дунёга насиҳатгўйлик қилмоқчимисан?! Барибир, қўлингдан ҳеч нарса келмайди, ҳамма гапларинг шамолга совурила-ди, бефойда!» Жавоб мана бундай: «Тўғри, бутун дунёни ислоҳ қилиш иложсиз нарса эканини жуда яхши биламан, лекин ҳеч бўлмаганда ўзимизнинг юртимизда бундай шармандаликларни тўхтатсак, иложимиз бор-ку!? Фаҳш, зино, бузуқлик юз эмас, минг фоиз зарар эканлигини биламиз, астойдил ҳаракат қилсак, уддасидан чиқишимиз аниқ. БИЗ ҳали ўзимизни у қадар йўқотиб қўйганимиз йўқ-ку, демак, умид қилиш мумкин!»