Дадажон, дадажон, қўлимни, оёғимни қайтариб беринг

• 

Подробности

Бўлим: Тарбия

Чиққан санаси: 30 Июнь 2014

(Нашр қилинган санаси)

Ёш ота неча йил деганда аранг шахсий уйга эга бўлади. Уйни замонавий жиҳозлар билан безайди. Қимматбаҳо мебеллар, юмшоқ диван-креслолар; ҳузурбахш ўриндиқлар мебель магазинидан тўғри янги уйга олиб келинади.
Янги уйни янги жиҳозлар билан ясатган ота ишга кетади. Она кундалик юмушлар билан банд. Болалар уй ичида ёлғиз қолган. Шунда болалар юмшоқ ўриндиқларни от қилиб минадилар. Устида сакрайдилар. Пичоқ олиб чиқиб, баъзи шўхроғи диваннинг пахтасини суғуриб олади. Қисқаси ота ишдан келгунча уйни ағдар-тўнтар қилиб ташланади.
Янги уйни бу аҳволда кўрган отанинг тутуни осмонга чиқади. Ғазабдан ўзини тутолмайди. Болаларни қувиб кетади. Каттасини ушлаб олиб ўлгидай дўппослайди. Боланинг "тавба қилдим, дадажон, иккинчи қилмайман" деган сўзи унинг қулоғига кирмасди. Боланинг калтак зарбидан қизариб, кўка-риб кетган танаси отага кўринмасди. Норасиданинг ялиниб-ёлвориши ота раҳмини заррача қўзғолмади. Боланинг онаси ажратаман деб яқинлашган эди, ғазабнок эр: "Йўқол! Болани сен бузгансан", деб уни яқинлаштирмади. Ҳовуридан тушмаган баджаҳл ота қаердандир арқон топиб келиб, сўлжайиб ётган боланинг қўл-оёғини маҳкам боғлашга тушди. Арқонни шунчалик қаттиқ тортиб боғладики, агар инсонда суяк бўл- маганида, арқон қўлни бутунлай узиб ташлаши мумкин эди.
Қўл-оёғи боғланган болани шарт кўтариб, ертўлага таш-лаб чиқди. Бечора она боласининг қўлини бўшатмоқчи эди, эр "агар болага яқинлашсанг, талоқсан!" деб бақирди.
Қўрқинчли ертўлада ёлғиз қолган болача йиғлаб-йиғлаб охири уйқуга кетади. Эрталаб баджаҳл ота "безори" ўғлидан хабар олгани ертўлага тушади. Не кўз билан кўрсинки, бола бехуш ётарди. Кечикиб келган оталик раҳми қўзғаб, дарҳол болани касалхонага олиб борди. Табобат аҳли болани обдон текширганларидан кейин отага ўз хулосаларини баён қила-дилар.
– Боланинг қони заҳарланган. Агар унинг қўл-оёғини зудлик билан кесилмаса, заҳар бутун танага тарқаб, бола нобуд бўлиши мумкин.
– Доктор, бундан бошқа чора йўқми? Ҳар қанча пул бўл-са, мана мен тайёрман. Керак бўлса, уйимни сотаман, бор-будимни сотаман. Фақат ўғлимнинг қўл-оёғини кесманглар. Илтимос, бошқа чора изланглар.
– Иложи бўлганида, биз сиздан яширармидик. Тезроқ розилик беринг, биз операция қилишимиз керак, йўқса, бола ҳалок бўлади.
– Иложи бўлмаса... кеса..., – деб ота касалхонани бошига кўтариб ўкирди.
Болакай касалхонадан тузалиб чиқди. Ўз уйига келди. Укалари билан ўтирган жойида ўйнай бошлади. Унинг чоп-қилаб югургиси келар, қўли билан бир нарсаларни ушлагиси келар, лекин бунинг иложи йўқ эди. Шунда болакай дадасига қўлини чўзиб, ялинган ҳолатда: "дадажон, дадажон, қўлимни, оёғимни қайтариб беринг. Иккинчи диванингизга ўтирмайман, креслони бузмайман", деди.

Абу Абдулборий Жалолиддин ибн Иброҳимнинг "ҲАМДАРД" китобидан